تأثیر معنادرمانی اسلامی بر بهبود سازگاری اجتماعی و تاب‌آوری مادران کودکان عقب‌مانده ذهنی

مقدمه: عقب‌ماندگی ذهنی معضلی است که بنیان خانواده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با تولد یک فرزند عقب‌مانده ذهنی عملکرد روان‌شناختی والدین دچار اختلال می‌گردد. دو مؤلفه روان‌شناختی مورد توجه در این  فرایند، سازگاری اجتماعی و تاب‌آوری روان‌شناختی والدین است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر معنادرمانی اسلامی بر بهبود سازگاری اجتماعی و تاب‌آوری مادران کودکان عقب‌مانده ذهنی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای نیمه تجربی، از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام مادران دارای کودک عقب‌مانده ذهنی در اصفهان بود. جهت انجام این پژوهش 45 مادر دارای فرزند عقب‌مانده ذهنی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند.گروه‌های آزمایش در 9 جلسه 90 دقیقه‌ای معنادرمانی اسلامی شرکت کردند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی و تاب‌آوری بود. داده‌ها با روش تحلیل آنکوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج بیانگر آن بود که آموزش معنادرمانی اسلامی منجر به تفاوت معنی­دار در میانگین پس‌آزمون نمرات گروه‌های آزمایش در هر دو متغیر سازگاری اجتماعی (001/0p<) و تاب‌آوری (001/0p<)  شد. نتیجه‌گیری: معنادرمانی اسلامی سبب می‌شود مادران کودکان عقب‌مانده ذهنی در مؤلفه‌های سازگاری اجتماعی و تاب‌آوری بهبود معنی­داری داشته باشند آن‌ها حتی با وجود فرزند عقب‌مانده، سازگاری اجتماعی بهتر و تاب‌آوری بالاتری را در فرایند زندگی شخصی و اجتماعی کسب می‌نمودند